W średniowieczu wasal był człowiekiem, który oddawał się na służbę wojskową panu w zamian za ochronę przed nim i ziemię do życia. Władca zapewniał wasalowi wiele rzeczy, w tym pieniądze, żywność i wojsko.
Wasal był również nazywany dzierżawcą feudalnym lub lennikiem. Oddawał on służbę wojskową, hołd i wierność panu.
Feudalizm
Średniowieczny feudalizm był systemem wzajemnych zobowiązań prawnych i wojskowych wśród wojowniczej szlachty, obracającym się wokół trzech kluczowych pojęć: panów, wasali i lenn. Pan był szlachcicem, który posiadał ziemię, wasal był osobą, która otrzymała ją w posiadanie od pana, a lenno było samą ziemią.
Wasal był zobowiązany do służby wojskowej swojemu panu w zamian za prawo do życia na tej ziemi. Był również zobowiązany do lojalności, co oznaczało, że przysięgał być posłuszny swojemu panu i walczyć dla niego na jego rozkaz.
Wierność wasala była tak ważna, że jeśli złamał swoją lojalność, był winny przestępstwa i mógł zostać ukarany utratą lenna. W przypadku zbrodni mógł również stracić życie lub zostać uwięziony za zdradę.
Związki pan – wasal
W średniowiecznej Europie związki pan – wasal były uważane za formę feudalizmu. Opierały się one na przyznawaniu wasalowi ziemi w zamian za służbę wojskową, wierność i pomoc finansową.
W okresie wczesnego średniowiecza panowie zazwyczaj nadawali swoim poddanym niewielkie kawałki ziemi, które nazywano lennami. Te lenna mogły być podzielone na kilka folwarków różnej wielkości.
Służby, które wasal był winien swojemu panu, często wiązały się ze służbą wojskową jako konny rycerz. Za tę służbę mogli otrzymywać wyposażenie, w tym broń.
Wasal miał wiele innych zobowiązań wobec swojego pana, takich jak uczestniczenie w dworze królewskim, czy to dworskim, czy baronowym, zapewnianie noclegu, gdy pan podróżował przez ich terytorium, czy składanie prezentów przy ważnych okazjach.
Przywódcy wasali króla często uważali te zobowiązania za swoje najcenniejsze przywileje i byli uważani za „pierwszych ludzi” króla. W sprawach, które ich dotyczyły, musieli konsultować się z królem i słuchać jego rad.
Prawa feudalne
Pan oferował wasalowi ochronę i nadania ziemskie zwane lennami w zamian za przyrzeczenie lojalności wobec niego. Te relacje między panem a wasalem były ważną częścią średniowiecznego społeczeństwa i pomogły ukształtować rozwój centralizacji politycznej w średniowieczu.
Prawa feudalne były zasadami, które dotyczyły relacji między panem a jego wasalem. Prawo to obejmowało szereg kwestii, takich jak to, kto był odpowiedzialny za obronę własności pana, obowiązki pana i wasala wobec siebie oraz sposób rozstrzygania sporów między panami.
Prawo feudalne powstało w wyniku interakcji różnych systemów prawnych w średniowieczu. Na przykład było kształtowane przez prawo rzymskie i kanoniczne, a także przez świeckie systemy prawne. W szczególności ukształtowało się pod wpływem orzecznictwa Fulberta. Jego traktat o powinnościach i obowiązkach pana wobec wasali stał się centralnym tekstem dla kanonistów.
Społeczeństwo feudalne
Podstawowy rząd i społeczeństwo w Europie w średniowieczu opierały się na systemie feudalnym. Król nadawał ziemię żołnierzom, szlachcie i chłopom w zamian za służbę.
Ludzie byli właścicielami ziemi, chronili swoich obywateli i dbali o bezpieczeństwo upraw. Mogli też ustanawiać prawa i nadzorować sprawy administracyjne.
Wasal był osobą, która należała do pana i miała z nim umowę. Władca i wasal organizowali ceremonię, podczas której byli związani przysięgą lojalności wobec siebie.
Przysięga lojalności stała się bardzo ważna w średniowieczu, ponieważ służyła ochronie ludzi przed ich wrogami. Jeśli władca nie dotrzymywał słowa danego wasalowi, mógł zostać ukarany.
